Dion van den Heuvel
Toen ik vijf jaar was en mijn zwemdiploma had gehaald, mocht ik eindelijk op voetbal.
Ik ben begonnen bij VVK in Klundert. We hadden een leuk team en ik had het er goed naar mijn zin met mijn vriendjes. Veel jongens kende ik van school, dus dat was erg gezellig. We trainden een keer per week en op zaterdag hadden we een wedstrijd. Ik was altijd erg gedreven en werkte hard. Ik deed er alles aan om te winnen. Was de bal voorin, dan was ik daar ook. Moest er verdedigd worden, dan zorgde ik dat ik achterin liep. Na een tijdje ben ik verder gaan kijken. Ik merkte dat ik toe was aan meer uitdaging.
Toen ik zeven was, ben ik bij RBC gestart. Het was erg leuk om in een stadion te voetballen. Drie keer per week trainen vond ik super, want ik ben graag alle dagen met voetbal bezig. We hadden een goed team, wonnen alle wedstrijden en werden kampioen. Daarna werden er geen wedstrijden meer gespeeld door Corona. Dat vond ik erg jammer. Gelukkig bleven de trainingen wel doorgaan en konden we op zaterdag af en toe een onderlinge wedstrijd spelen.
Tegen het einde van het seizoen hoorde ik van Soccer Academie Breda. Een voetbalschool waar je nóg meer kunt trainen en waar je zelfs tegen profclubs mag spelen. Dit leek mij fantastisch! Ik ben een paar keer mee gaan trainen en had er meteen een goed gevoel bij.
Nu sta ik hier en zit ik in het Challengers team van JO-09. Ik vind het geweldig dat ik deel uitmaak van dit talentvolle team. Iedereen heeft voetbal op nummer 1 staan en samen werken we hard aan onze ontwikkeling. Er heerst hier altijd een goede sfeer en je merkt dat de trainers het beste uit je willen halen. Ik hoop ooit een echte prof te worden bij PSV.