Mehdi Aadmi
Eindelijk, ik was net 5 geworden en ik kon ingeschreven worden bij een vereniging. De Minipupillen 12 van Baronie. Daar is het allemaal begonnen en het is vanaf het eerste moment een achtbaan geweest waar ik nooit meer wilde stappen.
De winter brak aan en we moesten voetballen op een veld dat er in mijn ogen uitzag als een ijsbaan. En de temperatuur was naar mijn gevoel allesbehalve oké om te voetballen. “Papa, dit veld is niet goed!?” “Jawel”, zei papa. “Gewoon lekker voetballen, je wordt vanzelf warm.” “Maar het veld is niet goed, er ligt ijs op”, antwoordde ik.
Ik stond te trillen van de kou en ik voelde er helemaal niks voor om in die kou over een bevroren veld te rennen. Na tien minuten stil te hebben gestaan op het veld zei ik: “Kom papa, we gaan naar huis, ik wil niet meer voetballen.” Ik wilde ook na de winterstop niet meer terug. Ik vond het prima om met mijn vriendjes, na school, buiten op het pleintje te voetballen.
Toen we twee jaar later verhuisden naar België kwamen we recht tegenover een voetbalvereniging te wonen, ik was best wel benieuwd en ging een keer kijken. “Papa, ik wil weer op voetbal”, besloot ik. En zo speelde ik een seizoen in België voor MVV in Minderhout. Ik heb daar veel plezier gehad en veel nieuwe mensen leren kennen. Bij toeval werd mijn vader benaderd of ik niet een proeftraining wilde doen bij een op te richten voetbalacademie. De rest is geschiedenis.
Mijn naam is Mehdi Aadmi. Rugnummer 34, ter nagedachtenis aan Abdelhak Nouri, aanvallende middenvelder in de JO-12 bij S.A.B. Academie. Voetbal zit in mijn DNA en stroomt door mijn aderen. Mij kan je midden in de nacht wakker maken voor een potje voetbal.
Ik heb t enorm naar mijn zin en ben blij dat ik mag voetballen in een team met zoveel talentvolle spelers om mij heen die mij elke training en wedstrijd beter maken.
Ik ben een echte teamspeler en houd er dus ook van om vanuit mijn positie op het middenveld het spel te verdelen. Voor mij is het geven van een assist misschien wel mooier dan het maken van een doelpunt. Mijn grote voorbeeld is de architect Andres Iniesta. De koning op het middenveld, en in mijn ogen de beste middenvelder aller tijden.